An advantage of going somewhere as a group, is that it is more likely I actually appear in some photos. So, to conclude this trip report, here are some photos taken by my travel companions in which I actually appear.
Last day today. That means I had to say goodbye to my fellow travellers, after we visited the farmers’ market—a foodie paradise—and some shops for the very last time.
After an excellent burger at BBL I did some souvenir shopping myself, to end this day at—who could have guessed—BrewDog Edinburgh.
After lunch we climbed up Calton Hill to see the Nelson Monument, the National Monument and the incredible views of the city and sea. Then we discovered the New Town — including 21st Century Kilts—while still working on our tan—or sunburn, whichever applies.
For our final dinner we went for Indian at The Mosque Kitchen. The concept was a bit weird—think VUB restaurant—but it wasn’t bad and plenty.
After some insistence from my part, we ended up at BrewDog Edinburgh again.
Pick-nick in the park! I love a nice mince pie — from The Piemaker in this case — but it even tastes better when sitting in the sun in Princess Street Gardens.
Tattie dogs are sheer genius, by the way: a hot dog sausage encased in some kind of hash brown…
After some porridge for breakfast, we went to the National Museum of Scotland. Great place! Too much to see in just a couple of hours, but at least that way there’s something for everybody.
This time I had a closer look at the exhibition about the Jacobites.
To end the day: a nice meal at Mums Great Comfort Food and a whisky tasting at the Whiski Bar & Restaurant.
Since it’s quite hard to blog without being anti-social when travelling in a group, here’s just a little photo impression of yesterday, including a guided tour of the city and a visit to Edinburgh Castle.
The gang is complete now! After settling in at the hostel or apartment, we went to The City Cafe for dinner, then for a little walk and some drinks.
A fine start of this trip, I’d say.
My travel buddies are about to arrive in Edinburgh too! 🙂
Less than a month to go, and I’ll be on my way to Scotland again! This will be my fourth visit to Scotland, my second visit to Edinburgh.
All my previous Scotland trips I was travelling solo, but this time I’ll be part of a small group of history students of the VUB. I’ll be the only one travelling by bus however, so I’ll have half a day to myself before they arrive, and again after they leave.
Let’s see if I can convert some of my travel companions to the kilt! 😉 Or at least get them to join me at a ceilidh…
Om het reisverslag helemaal of te sluiten, zal ik hier nog even mijn ervaringen delen met Thello, de nachttrein tussen Parijs en Rome.
Tot besluit wil ik zeggen dat ik heel tevreden ben met mijn keuze om de trein te nemen in plaats van het vliegtuig. Als de tijd het toelaat – het kost je immers een halve dag extra bij vertrek en terugkeer – zal ik ook voor mijn volgende Rome-reis voor de trein kiezen!
Milaan naderend, komt er stilaan weer een eind aan het Italiaans gedeelte van mijn reis. Vijf welgevulde dagen in geweldig gezelschap die mij weer van het besef doordrongen hebben dat ik Rome nog veel vaker moet – en zal – bezoeken!
Toch enkele zaken die mij (weer) zijn opgevallen de afgelopen dagen:
• Het metronetwerk laat echt te wensen over, voor een stad van die omvang. Ik weet wel waarom de uitbreiding zo traag vordert, maar nooit eerder zat ik in een accommodatie zo ver buiten het centrum zonder eigen vervoer, en dan word je dat bijzonder gewaar.
• Met zakkenrollers scheen het mee te vallen deze keer: geen enkele in actie gezien, niemand van de reisgezellen werd bestolen voor zover ik weet, zelfs geen ‘plots’ openstaande rugzakken.
• Hoffelijkheid bij het opstappen van de metro zit duidelijk niet in de Romeinse cultuur. Zelf oude vrouwtjes en nonnen liepen mij bijna omver bij hun pogingen om binnen te geraken vooraleer ik buiten was!
• Stopstrepen zijn facultatief. Terwijl ik me in Brussel al erger als automobilisten op het fietsvoorsorteervak gaan staan, staan ze in Rome regelmatig op het zebrapad, en scooters zelfs al half op het kruispunt!
• Sommige Italiaanse bieren zijn best oké. Je moet wel even zoeken, en je betaalt er behoorlijk voor…
• Tegen de volgende keer zou ik beter mijn Italiaanse zinnetjes opfrissen, of eens echt Italiaans leren. Zelfs in een toeristische stad als Rome kom je namelijk met Engels en Frans niet ver, zeker als je buiten de gebaande paden gaat.
• Je kunt er op even welk moment van de dag, zowel binnen als buiten, een zonnebril dragen: niemand zal er vreemd van opkijken.
• 18 graden voelt er al als een zomerse dag!
Na vier uur zo ver mogelijk van elkaar te hebben gezeten met een berg bagage tussen hen in, zijn ze dan toch wat dichter naast elkaar gaan zitten en ze tonen zowaar enige affectie!
Na het museumbezoek van deze morgen ging ik weer naar het centrum om mijn laatste uren in Rome aangenaam door te brengen. Een aanbod om mee te gaan shoppen sloeg ik vriendelijk af – ik had me al eens laten vangen deze week – en trok er dan maar zelf op uit. Nog een laatste Italiaanse espresso, voor de verandering ook eens een Guinness – Irish pubs zijn toch eigenlijk overal hetzelfde, wat op zich niet slecht is, natuurlijk – en een laatste avondmaal – afgesloten met mijn eerste tiramisu in Rome – alvorens op de trein te stappen.
Deze keer wél een Amerikaan in mijn couchette, maar gelukkig niet zo puberaal als die bende van op de heenreis. Daarnaast ook nog een jong Italiaans koppel – of misschien vrienden of broer en zus, daar ben ik nog niet uit – dat slechts een paar woorden Engels en al helemaal geen Frans spreekt. En nog vreemder: dat geen wijn drinkt! Ik zal mijn fles dan maar gesloten laten en straks in de bar een glaasje drinken…
Het rond punt van Schuman, alla Romana!
Vandaag was het tijd voor mijn eigen programma: het Museo della Civiltà Romana. Geen echte antieke originelen, maar wel massa’s afgietsels, reconstructies en maquettes die je doorheen de hele Romeinse geschiedenis gidsen op een manier die onmogelijk is in conventionele musea. Een ideaal museum om een leek voor te bereiden op wat er in Rome – en elders – verder nog te zien is uit de oudheid, als je het mij vraagt!
De afgietsels van de Zuil van Trajanus daarentegen zijn ook interessant voor de specialist, aangezien deze in betere staat verkeren dan de zuil zelf.
En de bekende maquette van het Rome onder Constantijn is bijzonder indrukwekkend in het echt!
De laatste dag van het officiële programma was wederom de moeite waard. En aangezien de vermoeidheid echt begon toe te slaan – en vijf metro’s en vier bussen helpen dan niet echt – wil dit toch wel wat zeggen!
Na een ochtendlijk bezoek aan Tivoli en de Villa d’Este, was het ‘s middags tijd voor de Villa Hadriana. Hoewel niet alles duidelijk te herkennen is, is het een bijzonder indrukwekkende site. Spijtig dat er toch wel een aantal stukken afgesloten waren.
Voor ons laatste avondmaal hadden we nog eens afgesproken om allemaal samen te eten, bij wijze van afscheid.
Het was mooi weer vandaag! 🙂
Na eerst nog een vluchtige maar goed toegelichte blik op het Forum Romanum, was er in de namiddag dan toch plaats voor ons groepje in het Colosseum. Na dit bezoek ging een dapper deel nog een kerk en een bevrijdingsmuseum bezoeken, anderen vonden het tijd om enkele inkopen te doen en een keer op tijd naar het hotel te gaan.
Hoewel ik weinig behoefte had aan inkopen en slaap, verkoos ik toch deze groep te vervoegen tot aan het diner. Daarna trok ik in mijn eentje nog eens naar Open Baladin om mijn zythologische kennis van Italië nog een beetje uit te breiden.
Op de terugweg bleek duidelijk dat ook voor Italianen de vrijdagavond een uitgaansavond is, maar toch op een andere manier dan in België. Denk aan De Noordzee en het Sint-Katelijneplein op een zonnige zaterdagmiddag, maar dan zonder de vis, en een iets lagere gemiddelde leeftijd!
